Rapy i inne sprawy 1993

Wydawać się mogło, że poprzedni album Oj czarno widzę? Rozwiązał wszystkie problemy ze składem zespołu. Niestety jesienią 1991 roku saksofonista Albin Paduch wraz z rodziną wyjechał do Australii, by już nigdy stamtąd nie wrócić. Znowu zaczęły się poszukiwania. Tym razem znalezienie nowych muzyków przebiegło dość sprawnie. Do grupy dołączył multiinstrumentalista, student Akademii Muzycznej w Katowicach – Mirosław Stępień, który wziął na siebie obowiązki basisty oraz gitarzysta – Tomek Lipert. Tomek już wcześniej miał okazję grać z GMB na albumie Idę za Tobą. W nowym, ustabilizowanym składzie grupa ruszyła do pracy nad nowym materiałem, który miał być podstawą nowego, siódmego albumu. Główny kompozytor – Jerzy Szarecki stanął przed trudnym wyborem – w którą pójść stronę? Zespół od dawna był znany ze swoich muzycznych eksperymentów, nie bał się wykorzystywać w swoich utworach jazzu, funky i innych stylistyk. Jako pierwsi, ku zgorzeniu niektórych, wprowadzili do muzyki chrześcijańskiej reggae oraz muzykę latynoską. Tym razem poszli jeszcze dalej, postanowili zaadaptować elementy muzyki rap, która w tym czasie w Polsce stawała się coraz bardziej popularna. Rap w kościele! Tego jeszcze nie było. Jak się dobrze przyjrzymy owym, rapowym utworom, szybko się przekonamy, że są to kompozycje raczej rapujące, czystego rapu nie ma tam zbyt wiele, jednak był to z pewnością zabieg dość odważny.

Album poprzez swoją niejasną metrykę i trochę dziwną okładkę był (niesłusznie) odbierany jako album — dla młodych, a nawet dla dzieci. Nic bardziej mylnego, jedynie dwie, nieco sielankowe kompozycje Dzieci i Kraina cudów brzmią, trochę „dziecinnie". Pozostałe kompozycje w swoim brzmieniu są dość zdecydowane, otwierająca album Różnica, brzmi chwilami bardzo rockowo. To właśnie na podstawie słów tego utworu powstała okładka, z mrówką i słoniem. Muzyka jak zawsze na albumach GMB jest bardzo zróżnicowana. Dobre opinie w branży muzycznej zebrała – Miniatura, świetnie zaaranżowana i wykonana. Bardzo dobre wrażenie wywołuje – Calypso, będąca radosną, taneczną kompozycją opartą na latynoskich rytmach. Największą uwagę skupiają oczywiście – rapy, od których wziął się tytuł albumu. Syn Marnotrawny to kompozycja Jerzego Szareckiego oparta na bardzo znanym tekście z Ewangelii Łukasza. Podczas występu na żywo w Dzięgielowie, dynamicznie, zaśpiewana przez niego wzbudziła niemałą sensację, podobnie jak Rap III. Jurek do tej pory nie był znany ze swojego talentu wokalnego, tym większy szacunek za to, jak sobie poradził z trudną materią. Wstęp do Rapu III napisał dawny basista GMB – Jan Barczuk, który był akurat w Warszawie. Kompozycja jest mocno rozbudowana, przypomina nieco dawną, grecką scenkę teatralną gdzie chór komentuje strofy śpiewane przez wokalistę. W warstwie tekstowej jest to swoisty ewangeliczny protest song. Album kończy, zaśpiewany po angielsku The Foundation (Fundament), który został wzięty z kolejnego projektu muzycznego, nad którym zespół już wówczas pracował. Ostatnią, rapowaną część utworu napisał — Andy Edwins.

Muzycznie album brzmi bardzo profesjonalnie – sprawnością grupa w niczym nie ustępuje popularnym zespołom świeckim. Jednak materiał budził pewne wątpliwości. Płyta jest bardzo krótka, trwa raptem: 32 minuty. Być może powodem takiego stanu rzeczy było zamówienie na nagranie kolejnej płyty, tym razem na rynek zachodni (The Foundation)? I to uznano za priorytet? Wydawnictwo sprawia wrażenie trochę poskładanego na siłę, niektóre kompozycje wyglądają tak, jakby nie pasowały do siebie. Był to pierwszy album, po rozstaniu ze studiem DEOrecordings. Rapy nagrano w swoim nowym studio w Warszawie. Muzyka ponownie po raz pierwszy została zaprezentowana podczas tygodnia ewangelizacyjnego, który odbył się na początku lipca 1993 r. w Dzięgielowie, gdzie była bardzo ciepło przyjęta, zwłaszcza rapy, w wykonaniu Jurka Szareckiego.

Nagrania: Rapy i inne sprawy, teksty piosenek: Rapy i inne sprawy

Lista utworów:

1. (A1) Różnica (muzyka i słowa: Piotr Kominek)
2. (A2) Dzieci (muzyka: Małgorzata Paduch, słowa: Piotr Kominek)
3. (A3) Syn Marnotrawny (muzyka i słowa: Jerzy Szarecki)
4. (A4) Miniatura (muzyka i słowa: Małgorzata Paduch)

 
5. (B1) Calypso (muzyka i słowa: Jerzy Szarecki)
6. (B2) Rap III (muzyka i słowa: Jerzy Szarecki)
7. (B3) Kraina cudów (muzyka i słowa: Jerzy Szarecki)
8. (B4) The Foundation – Fundament (muzyka i słowa: Piotr Kominek, tekst angielski: Sherman Andrus, Andy Edwins)

Skład grupy:

Małgorzata Paduch – śpiew
Piotr Kominek – śpiew, instrumenty klawiszowe
Tomasz Lipert – gitara
Mirosław „Bass” Stępień – śpiew, gitara basowa
Jerzy Szarecki – śpiew, trąbka, Wind Midi Controler
Leon Paduch – Perkusja

Gościnnie: Jan Barczuk – gitara basowa (Rap III)
Andy Edwins – rap (The Foundation)

Album nagrany w GMB Studio w Warszawie w lutym 1993 roku. Wydany w 1993 roku na kasecie magnetofonowej przez GMB Poland. Numer katalogowy GMB 001.

Czas trwania albumu: 31 minut i 04 sekund.

Reżyser nagrań: Janusz Tołopiło. Producent nagrania: Janusz Tołopiło.

Projekt graficzny okładki: Adam „Czacha” Fiedorowicz /LOGO DESIGN.